Ένας λαός, τέρας ευφυΐας
Η επαναδιαπραγμάτευση, όπως αναμενόταν, μας τελείωσε σύντομα. Ειλικρινά τώρα, κάποιος πρέπει να είναι εντελώς ηλίθιος ή να πάσχει από κάποια σοβαρή ψυχική διαταραχή για να πιστέψει ότι αυτή η κυβέρνηση θα επαναδιαπραγματευόταν το μνημόνιο. Το έχουμε ξαναγράψει ότι η επαναδιαπραγμάτευση ήταν κάτι εξορισμού ανέφικτο ακόμα και για μια κυβέρνηση που θα ήθελε να την πραγματοποιήσει. Στο περίπου 50% που μάζεψαν συνολικά τα τρία κυβερνητικά κόμματα σίγουρα περιλαμβάνονται άνθρωποι που δεν ήθελαν την επαναδιαπραγμάτευση, αλλά την πιστή εφαρμογή του μνημονίου, περιλαμβάνονται επίσης άνθρωποι που είχαν κατανοήσει ότι δεν πρόκειται να γίνει κανενός είδους επαναδιαπραγμάτευση απλά ψήφισαν κάποιο από τα τρία για δικούς τους λόγους και πολλοί οι οποίοι, όπως πάντα, πείστηκαν από τις προεκλογικές εξαγγελίες. Μιλάμε για τέρατα ευφυΐας. Αν γινόταν συλλογικό test IQ από την MENSA ο ελληνικός λαός θα ήταν πολύ μεγάλο νούμερο. Αρνητικό, αλλά νούμερο.
Αλήθεια όταν ψηφίζεις αυτόν που συνέταξε το μνημόνιο, αυτόν που διέγραψε 20 βουλευτές του επειδή δεν το ψήφισαν και αυτόν που δηλώνει ότι πρέπει με κάθε κόστος να μείνουμε στην ευρωζώνη, και παρόλα αυτά περιμένεις ότι αυτοί θα επαναδιαπραγματευτούν το μνημόνιο, πως ακριβώς μπορεί να σε χαρακτηρίσει κάποιος;
Όμως η παθητικότητα του λαού, η άρνησή του να δει την πραγματικότητα κατάματα φαίνεται κι από μια σειρά άλλα πράγματα. Για παράδειγμα όλοι διαμαρτύρονται για την φορολογική τους δήλωση. Και τι κάνουν; Κάθονται και κλαίνε ελπίζοντας σε μια παράταση, ή σε μια ρύθμιση με περισσότερες δόσεις. Σπουδαία πράγματα!
Καμιά φορά ξεφεύγουμε από την παθητικότητα αν ακούσουμε ότι ο Ιταλός τραπεζίτης που κάνει τον Πρωθυπουργό έβρισε κάποιον που δεν ξέρουμε ποιος είναι, τι ρόλο έχει, απλά ακούσαμε ότι είναι κακός. Καθόμαστε και ανεχόμαστε ακόμα τον Πρετεντέρη και τον Καψή να μας μαλώνει, να μας κάνει κατήχηση και να μας βάζει στο στόμα όλα αυτά που λέμε στις παρέες μας: «να απολυθούν επιτέλους οι δημόσιοι υπάλληλοι που τα ξύνουν γιατί ό,τι είναι δημόσιο είναι κακό». Θέλω να σε δω ρε φουκαρά όταν θα σου έρχεται ο λογαριασμός της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ και του ιδιωτικού νερού! Αλήθεια δεν θα σε λυπηθώ καθόλου.
Εκτός από τους δημόσιους υπάλληλους φταίνε και οι μετανάστες. Μας κλέβουν τις δουλειές. Θέλει ο Έλληνας να πλύνει τα τζάμια στα φανάρια και δεν μπορεί. Ο λαός γοητεύεται από τον φασισμό. Βρίσκει εκεί το συμπλήρωμα στην ευνουχισμένη του προσωπικότητα. Η χαμένη του μαγκιά ξαναβρίσκεται στο μαχαίρι και το γκλομπ του επαγγελματία τραμπούκου που την νύχτα ξεχύνεται για να ορμήσει σε κάποιον, ανυπεράσπιστο πάντα, μετανάστη. Άλλα μη μας πει κανείς ότι δεν είμαστε φιλόξενοι. Εμείς είμαστε Έλληνες ρε, είμαστε ο πιο φιλόξενος λαός, εκτός αν…
Την ίδια ώρα ανάλογες καταστάσεις ζουν κι άλλες χώρες. Όμως εσύ επιμένεις να πιστεύεις ότι την κρίση έφερε ο Τσοχατζόπουλος και η γυναίκα του. Την ώρα που ολόκληρος ο καπιταλιστικός κόσμος περνάει την μεγαλύτερη κρίση του τα τελευταία 100 χρόνια, εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι φτάσαμε εδώ γιατί είναι σάπιο το πολιτικό σύστημα, έχουμε κρίση αξιών, οι υπάλληλοι της βουλής έπαιρναν μετεκλογικό επίδομα, οι πολιτικοί είναι κλέφτες.
Την ίδια ώρα βρίζουμε την Μέρκελ επειδή λέει ακριβώς αυτά που λέμε κι εμείς. Μόνο που η Μέρκελ όταν λέει να κοπούν μισθοί και να περιοριστεί το «σπάταλο» κράτος εννοεί όλοι οι μισθοί και όλο το ελληνικό κράτος. Εμείς όταν το λέμε εννοούμε να κοπούν οι μισθοί των άλλων και όχι ο δικός μας, να απολυθεί ο διπλανός μας και όχι εγώ.
Όμως δεν χάνουμε την ελπίδα μας. Δεν μπορεί, θα υποκύψει αυτή η στριφνή Γερμανίδα και θα γίνει επιτέλους το ευρωομόλογο. Το λέει κι ο Τσίπρας, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Άσε που το έχει προβλέψει και ο γέροντας Παϊσιος.
Αν κάποιος συμπολίτης μας βγει στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί τον κατηγορούμε. Κλείνει τον δρόμο, καταστρέφει την αγορά, είναι υποκινούμενος από αυτούς που είναι μέσα στο σύστημα, είναι επαγγελματίας συνδικαλιστής και λαμόγιο, άρα δεν πάει στο διάολο κι αυτός. Καλά να πάθει.
Ντρεπόμαστε να αναγνωρίσουμε την ταξική μας θέση. Προτιμούμε να αυτοχαρακτηριζόμαστε «στελέχη» άντε «υπάλληλοι» και όχι εργάτες. Δεν ανήκουμε στην εργατική τάξη. Αυτό είναι κάτι tres banal. Άλλωστε αν δεχτούμε την ταξική μας θέση κάτι θα πρέπει να κάνουμε. Θα πρέπει να πάρουμε μέρος σε εκείνο που κάτι άπλυτοι, λαϊκοδεύτεροι τύποι λέγανε παλιά ταξική πάλη. Άστο καλύτερα! Θα απέχω, το λέει και η Athens Voice.
Αυτός είναι ο λαός. Παραδείγματα της ηλιθιότητάς του μπορεί να ανασύρει κανείς άπειρα. Κάθε ένα θα αποδεικνύει ότι η ανθρώπινη βλακεία είναι τελικά όντως ανίκητη. Ποτέ μου δεν κατάλαβα το γλύψιμο του ελληνικού λαού από τα κόμματα συνήθως πριν τις εκλογές. Ποτέ δεν κατάλαβα, επίσης, τι εννοούσε το ΚΚΕ όταν έλεγε ότι έχει εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό. Σε κάποια άλλη ιστορική στιγμή ο λαός αποδείκνυε έμπρακτα γιατί πρέπει να του έχεις εμπιστοσύνη. Σήμερα; Για να είμαι ειλικρινής, και συναισθηματικά μιλώντας, κάποιους από αυτούς που σήμερα υποφέρουν δεν τους λυπάμαι. Δεν τους θεωρώ όσο χαζούς θέλουν να πιστεύουμε ότι είναι και γι’ αυτό θα γίνω χοντρόπετσος για να ταιριάζω μαζί τους. Για αυτούς, λοιπόν, καμία συμπάθεια, στο εξής μόνο περιφρόνηση.
STEVENIKO 